Saturday, July 16, 2011

அலைபாயும் மனங்கள்...


சிறுகதை என்பது அலைபாயும் மனங்களின் பிம்பம் என்பது என் கருத்து.

சிறுகதைகளில் நாம் எதையோ கற்றுகொள்கிறோம். அது சில சமயம் நேரடியாயும் சில சமயம் மறைமுகமாகவும் க்ற்றுகொடுக்கிற்து. VTV சிம்பு போல சொல்ல வேண்டும் என்றால் அது போகிறப் போக்கில் நம்மை தாக்கி விட்டு செல்கிறது. அந்த தாக்கம் நம் மனதில் அல்லது நம் ஆழ் மனதில் நாம் அறிந்தோ அறியாமலோ தங்கி விடுகிறது.

எனக்கு புத்தகம் படிப்பதில் உள்ள ஆர்வத்தின் அடிதளம் சிறுவர் மலர் மற்றும் தங்க மலர் போன்ற இலவச இணைப்புகளில் வரும் சிறுகதைகளே. ஆகவே புத்தக அறிவை வளர்த்து கொள்ள விரும்புவோர் சிறுகதைகளில் இருந்து தொடங்கலாம்.

சிறுகதைகளில் உள்ள ஒரு பெரிய சாவாலே குறுகிய காலகட்டத்துள் வாசகனின் மனதை கட்டுப் படுத்தி கதையோடு ஒன்ற வைப்பதே. அடுத்து தேவையான விஷயத்தை வெளிப்படுத்தியும், தேவையற்றதை மறைத்தும் கதையினை கொண்டு போவது. அடுத்து கதையின் முடிவு.

இவையெல்லாம் என்னுடைய, சிறுகதைகளை பற்றிய புரிதல்களே.
இவை பதிவு செய்ய படுவதற்க்கான நோக்கம் என்னை நான் வளர்த்து கொள்ளவே. உங்களுடைய கருத்துகளையும் சொல்லவும்.

எழுத வேண்டிய விஷயம் நிறைய இருந்தாலும், இத்துடன் முடித்துக் கொள்கிறேன்.

சிறிது நாட்களுக்கு முன் நான் மிகவும் ரசித்து படித்த சிறுகதை தொகுப்பு ஒன்றின் விமர்சனம் நாளை...

Wednesday, July 13, 2011

எனது முதல் முழு கவிதை.(கடல் அழகே)

கடலே என் கடலழகே - அலை
இமைக்கும் உன் கண் அழகே.
அலையாய் உன் இமைகளிங்கே - தெறிக்கும்
துளி நெஞ்சில் தெறித்திடுதே.

உனக்குள் நான் மூழ்காமலே - என்
மனதுள் நீ மூழ்கியதேனோ?
காலம் கனியும் முன்னே - உன்னில்
முழுதாய் கனிய நிணைப்பதேனோ?

நீ உயிற்பிக்கும் காற்றாய் நான் இருக்கிறேன்,
நித்தம் உன் மடியில் கிடக்க தவிக்கின்றேன்.
கிடக்க கிடக்க உன்னால் கொள்கின்றேன் - தாகம்
கொள்ளும்போதெல்லாம் உன்னில் தனிக்கின்றேன்.
என்ன கவ்ர்ச்சி உனக்கிங்கே? - உன்னில்
விழுந்து புரளும் என் மனமெங்கே?
இதழ்களில் என்ன இத்தனை ஈரம்? - அது
சைகை செய்யும் மொழியென்ன?

என் கொடுப்பேனிவ்வையத்திலுனக்கு?...
என் மொத்தத்தில் பாதியை முத்தமாய்
உன் மொத்தத்திற்கும் தரலாமோ?
முத்தமிட நான் வருகின்றேன் - வெட்கப்
பட்டு ஓடி ஒளிகின்றாய் - பொறுத்துக்
கொண்டு நான் சென்றால் - “பொது
இடத்தில்... ... ... ...” - என
அலை விடு தூது விடுகின்றாய்.

உப்புக்காற்றாய் சுவாசிக்காதே என்கிறாய்.
ஆனால்... ... ...
உன்னிலிருந்து வரும் வாசத்தை...
என் மனதும்கூட சுவாசிக்கிற்தே - அதை
என் உடலும் உணர்கிறதே.

காதல் கரையை தொட - உன்
அலையிங்கே வருகின்றதே - நான்
தொடுவதற்குள் என் கால் நனைத்து
திரும்ப திரும்பி போகின்றதே.
காத்திருப்பேன் உனக்காகவும்
உன் அலைக்காகவும்
முழுவதுமாக உன்னில் மூழ்க...
மேடு பள்ளம் மறைத்து - என்னுள்
விளையாடும் கடலே.
காலமும் அதற்கான நேரமும் வரும்...
தண்ணீர் நீக்கி உன் - வெட்டாந்
தரையில் நான் விளையாட...

கடைசியாக...
இதை சமர்பிக்கிறேன்...
கடலுக்கும்...
என் காவியத் தலைவிக்கும்...


தயவுசெய்து இதில் இருக்கும் பிழைகளை சுட்டிக் காட்டி comment செய்யவும்...